Tasarlanmış bir korku atkı gibi takılmış ...

Denizden esen bir rüzgar Kederli davullar çalıyor kulağımda,
Eğilmiş bir zorba zehirli kuyulardan içtiğimiz su bu olmamalıydı
yüzü koyun hücredeyiz, eskimiş mazbatam hazırlanmış kirli ellerde,
Çürümüş bir ceviz içindeyiz halen,
Halen böylesine bir dünyaya Cengizhan olmak zamanımıdır,
Ötüken yolunda mavi bir yıldıza takılıyoruz.
Bir bebeğin ağlamasını
kırılgan bir camda hissediyorum gözyaşlarımdan ürken birileri var
Oysa her yanım sarp bir uçurum,
Nereye dönsek,
Yetiş Hızır vaktine ulaşıyoruz.
Korkularımız elek gibi su gibi
tutmaz yüreğimizde
kim tutuklayabilir dudaklarımdaki gülümseyen bayrağı
kim tasarlayabilir ateşten bir gömleği giydirmeyi
Hapisten çıktığımız zamanlarda
Tuhaf değilmi, yeniden başlamak yaşamaya,
Denizlere dokunabilmek, Ağacın yeşilini sevmek,
İnsanlara yakınlaştıkça uzaklaşmak, ne zulüm, ne işkence
Domuzlar çiftliğinden nasıl kurtulduk,
Buğday tadında bir hayat
Denizden esmesin acı bir rüzgar
Yeter artık.