Usta riyakar, aşıkmış acep niçin?
Aslı tasannu, söylenen şiir için.
Olmaz desekte şiire böyle şair
Dürüst değil ki şiirler; söz ve sair,
Canın feda et, görelim hasbi ol da;
Ne de fedakar diyorlar bu hak yolda..
Aşkı hak etmiş bir adam olsa eğer,
Candan geçenler; tam sebil, etmiş meğer..
Nefsim baktım da bendeki yürek çürük
İçi bomboş ki, şiirim hakkı tükrük..
Sever Yusuf’u, Yakub ki; şedid aşkla,
Hem bak,hakkı var sevmeli iştiyakla..
Aşk-ı mecazi; insanı bizar eder.
Aşk-ı hakiki yaranı gülzar eder.
Şefkat umumu sevmeye bir yol açar,
Aşkın, ziyade bilenler, gayr dan kaçar.
İki vechi var hayatın ukba ve arz,
Biri Hak’tandır, biri nefs yollar bu tarz..
Rabb’in den bir ihsan olan vergi,
Sanki Nebiler için, bu güzel sevgi..
Her mahbub da bir firak mührü varmış,
Aşık bu yolda, ihrakla nara yanmış..
Kaç ki, fenadan, kendine etme zarar,
Baki olana yönel de eyle karar..
Riya olmasın şiirde, asla sakın,
Fani aşk için, edepli tavrın takın.
Edna nefsimi ıslaha, ŞAİR DEDE;
Bulsam bir muslih, gönlüme himmed ede..
30/05/2008
Bedri Tahir AdaklıKayıt Tarihi : 31.5.2008 19:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygılar
TÜM YORUMLAR (3)