Taşa değmesin ayağın Şiiri - Zümrüdü Anka

"Taşa değmesin ayağın "
Söylenebilecek ,
Sevdiğin bir insan için istenebilecek
En güzel temenni ve duaydı benim için
Orada kopuyor işte bende ipler.
Neden ayağının taşa bile düğmesini istemediğimiz sevdiklerimizi taş ile çeviriyor
Taşın içerisine hapsediyoruz?
Elim yetişmiyor sana artık
Yüreğime elin değmiyor.
Evimizde sıcaklığın yok.
Bayrammış ,seyranmış
Düğünmüş ,dernekmiş
Sensiz boşmuş ,
Yokmuş...

Renkler,
Güzelliğini kaybetmiş bende.
Kırmızı senin yanaklarında kırmızıymış,
Yeşil ile kahve senin gözlerinde canlıymış.
Siyahla beyazın kesişimi senin saçlarında var olmuş sanki.
Önceleri bayram gelmiş benim neyime dediğim günlere inat ,
Her bayram sabahı toprağını taşını üzerindeki çiçeklerini öpmeye geliyorum Annem
Ah be annem nereden bilirdim ki ,
O sözü sebepsiz yere kullanmanın acizliğinde kendimi bulup
Gerçekliğin içersinde bu sebeple kullanamayacağı mı?
Nereden bilirdim gün gelecekte
Beni bırakıp ta gideceğini.
Son ana kadar hep tekrarladım
Annem beni bırakıp gitmez
Belki herkes gider ama Annem gitmez.
Gitmeliydin , acın dinmeliydi.
Gölgen olsun yeter diyemedim artık.
Annem olsun birtek o Bana yeter diyemedim.
Diyemediğim ne varsa yüreğim ,ciğerlerim ve beynimin arasına sıkışıp kaldı.