Taş Yastık Şiiri - Gürsel Cengiz

Taş Yastık

Işığın iflahını kesecek
Kadar keskin
Gök kuşağının ise
En ulaşılmaz rengiydi

Derinliğine
Bulutların üstünde
Yaşadığı bir ömürde

Kuş tüyü yastıklarda
Dinlendirdi başını

Görmedi çevresindeki
İnsanı garibi yetimi
İndirmedi mağrur adam
Çattığı kaşını

Duysun dedik
Dünya alem

Seladan gayri
İlanını caddelere
Altın yaldızlı
Kokulu kağıtlarla astık

Ömür bitti
Şimdi başının altına
Kondu
Taştan bir yastık…

Gürsel CENGİZ