Taşın taş bağrına bir tohum düştü,
Aşkın havasına uyandı çiçek.
Taşın sert yüzüne bir sığal çekti
Güneşin nuruna boyandı çiçek.
Sevgisi bağrında gül açan günden,
Taşın taş hasleti eridi birden
Aktı gözyaşları sevindiğinden
Aşkın sarhoşuydu dayandı çiçek.
Taşın nefretini yuttu muhabbet,
Gazabi sevgiyle yudu muhabbet,
Taşı mum eyleyen oddu muhabbet,
Nazlanıp, nazıyla boylandı çiçek.
O günden sertliği kalmadı taşın,
Anladı hayrı yok dava dalaşın,
Sevginin gücüyle, o kobut taşın
Gazap libasını soyandı çiçek.
Taş deyip de geçme, düşün Türkoğlu,
Sevgi dolsun için, dışın Türkoğlu,
Taşa değdi gözün yaşın Türkoğlu,
Sevgi gömleğini giyindi çiçek.
04.10.2024
Şarköy
Kayıt Tarihi : 19.11.2024 11:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!