Taş Plak Şiiri - Burak Güven

Taş plakta caz çalıyor
O akşam.
Bir merdiven boşluğundan korkar gibi korkuyorum
Sesler arası o boşluktan
Ve o akşam,
Gelgitlerinin ‘gel’leriyle geliyor üstüme deniz
‘Git’lerini unutarak!

Hatta o akşam
Ateşten dikilmiş cübbeleri
Nereye varacağını bilmeyen sözleriyle
Yeni çağın çamurunda debelenen ‘domuzlar’ gibi
Tüm hayatımı dinlemeden yargılıyor
Yar-Gıç-Lar!
Yargısız infaz ediliyorum..

Taş plak taşıyor mutluluğu
Taş evimden taşlaşmış kalplere.
İşte o akşam anladım ki şairin evi
Kalplerdir.
Yok bir itirazım! Niye olsun?
Taşlara tutunacak demek ki urganım.
Rica etsem ilk ve son kez olsun
Dileğimi sorar mısınız?

Celseler boyu susmuyor
Ayrılık bezeli şarkılar.
Ya şarkılar yalan söylüyor
Ya da hiç mutlu olmuyor sevdalılar.
Eski usul bir yöntemle cevaplandırabilirim bu soruyu
Ne acı, hissediyorum, yetmeyecek nefesim.
O akşam anladım ki yazık olacak
Hem aşklara hem aşıklara..
Kendi derdimde değilim
Bitse de şu dünyada fiilim
İsterim ki mutlu olsun failim.
Nitekim ben dipsiz ummanlarda bir muammayım
Ne başı belli ne sonu sıyrılmıyor pusdan yollarım.

Ve o gece bir başka bahtiyardı taş plak.
Felekten bir gece çalayım derken
Felek hayatımı çalmıştı, işe bak
Ben böyle avare hırsız görmedim.
Çaldığın şeyin bir kadri, kıymeti olsun be kardeşim!
Satsan para etmez, atsan geri dönüştürülmez..
Çünkü ben
Düzensizlik içinde düzenli hareket eden bir trenin
Kadrolu kalifiye elemanıyım
Buna rağmen şaşıyorum,
Kırılıyor bir bir, çıktığım idam sehpalarım!

Velhasıl,
Ben yine
Yeniden başlayıp
İnatla,
Umutla,
Aşkla
Onaracağım
İdam sehpalarımı!