Taş Olaydım Şiiri - Salih Özalaşan

Bugün anladımki ben
Taş olmak için taşı sevmeliymişim
Toprağı sevmeliymişim
Biran önce koynunda yatmak için
Kör olmalıymışım
İhaneti görmemek
Sağır olmalıymışım
Kötü söz duymamak
Kumarbaz olmalıymışım
Dönen oyunları anlamak için

Zalim olmalıymışım
İnsanı üzünce mutlu olan
Katil olmalıymışım
Sevgi dolu yüreğe kurşun sıkan
Yada aptal olmalıymışım
Herşeye gülüp geçen

Oysa ben bir insanım
Topraktan yaradılmış seven bir insan
Yüreğinde sevgi şevkat
Kötülüğe hiçbirzaman yer olmayan
İnsanları karşılıksız sevebilen
Ağlayanla ağlayıp
Gülenle mutlu olabilen
Gönlünde herkese yer verebilen
Topraktan bir can, seven bir insan

Geç olduya sonunda anladım
Yürekten sevmenin yanlış olduğunu
Sevmek denince ya önüne ya sonuna
Mutlaka bir aşkın konduğunu
Oysa ben insanları aşk için değil
Önce insan oldukları için sevmiştim
Bana bir el verene
Ben iki elimi birden vermiştim

Kırılsaydı keşke elim uzatmaz olaydım
Kör olsaydı gözüm keşke
Bunları görmez olaydım
Sağır dilsiz olup keşke hep susaydım
Tanrım neden ben bir insanım? ? ? ? ..
Keşke ıssız bir tepede taş olaydım
Böyle üzülüp kahrolup ağlamaktansa
Razıyım keşke hiç doğmasaydım
Yaşamasaydım bunları
Yüreğimle kavga etmeseydim
Çok pişmanım çok
Keşke insanları sevmeseydim

(10-07-2002 Saat 11.00)