Taş Mezar! Şiiri - Emsal Toprak

Susma! Konuş, ne olur istersen ağlayarak
Söyle, en acı sözleri, nasıl söylersen söyle
İstersen bir kurşun sık, istersen dağlayarak
Gözlerime mil çek ki görmesinler seni böyle.

Şimdi sen taş mezarda sükunetle yatıyorken
Ruhum, ruhunla konuşuyor ılgıt, ılgıt akıyorken.

Tüm alem dardı sana, dört metreye nasıl sığdın?
Sen ki, gönlüme ilaç, hayalime kutsal bağdın
Gül kokulum, ay yüzlüm bir yuva kurmaktı muradın
Yapa yalnız sonsuzluğun seyrine daldın öyle.

Yine yad ettim dünü, sana sensiz bakıyorken
Düştü yanına bedenim, ruhum şimşek çakıyorken.

Güneş de küstü gayrı, yüz vermiyor bulutlara
Göz yaşlarım yağmur oldu, sensiz sönen ufuklara
Yıldızsız gecelerden hoş hülyalı umutlara
Seni anlatıyorum gülüm, elimdeki kırık neyle.

...Ve hatıran yüreğimde, hayalin gözlerimdeyken
Bitirdim göz yaşlarımı, resimlerin elimdeyken...