taşlar hep yerli yerindedir aslında....
ama taş'tır nihayetinde,
umulmayan taşın baş yardığı görülse de kimi zaman.
beğendiremez kendini kimselere..
bazen taşı gediğine oturtmak gelir insanın içinden...
bazen taş yerinde ağırdır derler...
ağır olmak için taş basarsın yüreğine,
anlamazlar "taş kalpli" derler....
böyledir hayat.
taş atıp kolu yorulmasa da,
taş düşer elbet başına,
taş taşımaktansa laf taşıyanın..
taş üstüne taş bırakmazlar gönlünde,
taşı sıksa suyunu çıkaran insanların..
kimi gün zamanı gelip de gidenlere
kimi gün uzağına düşen sevgiliye
taş basıp yine de yüreğine,
taş altında olmasında,dağ ardında olsun dersin.
bir taş misali yaşar gidersin..
böyledir hayat..
ve mutlusundur;
atılan taş, ürkütülen kurbağaya değerse eğer.
Kayıt Tarihi : 1.9.2021 15:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!