Taş Kalpli Güzel Şiiri - Mustafa Soylu

Aşkımı ifşa eyleyip âleme rüsva mı olayım?
Öyle olmaktansa, ifşa etmeden kahrolayım.
Yeter ki asma yüzünü, kurban olayım,
Avunurum, mehtaba çıkınca urban olayım.

Hayaller gerçek olur, seninle hem dem olunca,
Beden bile tat almaz gönüller yorulunca.
Ey taş kalpli güzel! Sen hep gönlümü yordun.
Ben aşkından sürünürken, sense hep gülüyordun.

Bu cilve ne bana yar, ne sana mutluluk verdi.
Aramıza aşılmaz kalın perdeler gerdi.
Alem neşelenip sürerken safa,
Aşkının girdabında boğuluyor Mustafa.