Yıkılsın duvarlar,
Ve kopan her parça taş düşsün gönlüne
Acıtarak...
Vursun dalgalar acımasızca böğrüne,
Nem ve yosun örtsün çehreni
Ve kopsun bir parça daha bedeninden
Taş duvarların...
Akan zamana dur demek
İstesemde...
Veyahut sen istemesende,
Vereceksin son damlanı gözlerinden duvarlarım!
Toz ol ve eri, kum ol ve kaybol
Benliğinde tarihin,
Öylece...
Artık...
Ne bir usta olurum
Bedenini onaracak,
Ne de bir serçe ruhunu onacak.
Yalnız kal ve çürü!
Ve anla sen de,
Öde 40 yaşında yanlızlığın bedelini
Peşin peşin ve yavaş yavaş.
Ben artık yokum taş duvarlar
Ve düşen, bu son taş!
Kayıt Tarihi : 23.7.2009 14:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turan Civelek](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/07/23/tas-duvarlar-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!