Taş Döşek Cam Beşik Şiiri - Hıdır Toraman

Yollardan uzun sürmüş yolculuklarım

Artık benden geriye kalan yollardır
kıştan kalma karlarıyla ışıldıyor baharın

Benimse gücüm yok göklerle şakalaşmaya
aşka sabah aramaya cesaretim yok artık
kendi yazgıma bile dokunmaktan acizim

Bilmem ki taş döşekte görülmüş onca rüyanın
sebebi taş döşekle açıklanabilir mi
şimdi bilmem lütfedilmiş onca nimet içinde
nasıl bir nazla geçmiş ömrümün binde biri

Meğer başka bir düşten uyanmakmış dünyaya
yerleşip öleceğim sırlanmış ada yokmuş
adım yokmuş harcanmışların buluşmasında
ezilmiş gül kokuyor gülünce gözyaşlarım
ayıldıkça düşlerimden kayıyor dünya

Ayıldıkça düşlerinden kayıyor dünya
oyundan bile sayılmıyor yaşadıkların
her gün bir can soğurken avuçlarında
aşka ekmek sağlayan ellerin kararıyor
duyulmuyor aşağı dünyaların kalabalık alkışı
duyulmuyor uzaktan akrabalar beklediğin ırmaklar

Ayıldıkça düşlerine kıyan benmişim
benmişim her yağmurda kendine yabancı düşen nergis
ne derviş öfkesi ne peygamber hüznüdür
çeliğin gizil gücü oturmuş gözlerime
yola devam edecek cüretim olmasa da
cismi sahte çıksa da sevdiğim her nesnenin
ben baharın kıştan kalma karlarıyla hoşnutum
hoşnutum ayyaşı andıran yıllara karşı
yollardan uzun sürmüş olsa da yolculuğum