Taş Betonlar Şiiri

Taş betonlar,rahatsız edici insanlar,
Gölgemde ki sırrı yalnız bırakın,
Karanlıkla yalnızlığı harmanlayanlar,
Zamanla değil,zamanı bırakın.

An daha evvel gelir gelecekten,
Hangi kahin bahseder geçmişten ?
Yeni midir yoksa,şimdiyi eskiten,
Alışamadım ben,böyle değildi eskiden.

Belirsizlikler içinde kaybolmuş bir ruh,
Değeri olan cevherler artık bir güruh.
Bakımsız bir vücut,ilgisiz,yürek soğuk,
Bakışlarım,çehrem eskisinden soluk.

Vehmim de kalsın o mutlu baharlar,
Yaprakları gazele çeviren,taş kalpli sonbahar.
Soluk almak belki de insana en büyük zarar,
Soluk aldıranı anmadan yaşasan neye yarar.

Bir cesedin soğukluğu belirdi göğsümde,
Cesetten bir farkı kalmaz dirinin gözümde,
Aydınlık bir ufuk,afaka yöneliş gönlümde,
Geceler gündüzden daha huzurlu daha ötede.