Canan Karadağlioglu 2 - Taş Bebek Şiiri ...

Nedendi bu kadar canının yanışı? Nedendi o'ndaki bu başkalık? Oysa ki defalarca düşmüş, yaralamıştı dizlerini.Defalarca azarlanmış, dayak bile yemişti annesinden.Arkadaşlarının o' nu oyuna almadığı da olmuştu...Onlara küstüğü de, zaman zaman...Nedendi o halde bu acı? Bu acının sebebini düşündü,saatler boyu....
Sonra....Sonra saçlarını düşündü...Siyah...Tozdan griye bürünmüş.Bir kolunun noksan oluşunu...Yüzünün, gözünün çizik olduğunu anımsadı...Olsundu.Ne çıkardı? ..Saçlarını tarar, kolunu da onarabilirdi o.
Sonra...Gözlerindeki yorgun ışıltıyı hatırladı..Sönüktü, ışıksızdı..Olsundu. ne çıkardı? Gözleri yerindeydi ya.Taş bedeninde dolaştırdı parmaklarını Ne kadar da üşümüştü.. Buz kesmişti yüreği. Sıcacık dudakları ile öpse,çözülürmüydü acaba?
Aylar öncesine döndü...İçinden O' nu oradan almayı geçirmişti.Nasılsa farkedilemezdi.Ödünç alacaktı.. Bir süre sonra koyacaktı yerine...
Böylece aylar geçmiş,bebeği aldığı yere bir türlü bırakamamıştı..Öylesine bir sevgi bağı oluşmuştu ki kızın yüreğinde, o'ndan ayrılmak istemiyordu.Herşeyi olmuştu bu bebek..Canıydı...,Birtanesiydi. Tatlı bebeğiydi...Koynunda saklamıştı o' nu geceler boyu..UMUTdemişti adına..Hep Umutla uyanmıştı sabahlarına..Okulundan uçarak gelmişti ona sarılmak için her akşam..Arkadaşlarından vaz geçmişti...Oynamıyordu artık onlarla..Varsa yoksa bebeği idi..Bir de ninnileri şarkılar misali...
Biri sesleniyordu...Neydi bu ses? Aksi şeytan...Bebeğini soruyordu...Artık o' nu geri vermenin zamanı gelmişti işte..Gözlerinden süzülen yaşlarla...'' Al'' dedi... ''Ben de.. Sadece ödünç almıştım''.Sonra... Birden aklına geldi...O'nunla vedalaşacak.o'nu öpecekti son defa..Bir hatıra bırakmak istiyordu taş bebekte...Bebek var oldukça kalacak birşeydi bırakacağı...Yüreğinin yarısını aldı usulca...Bebeğin soğuk, cansız bedenine yerleştirdi elleriyle..Düşlerinden ekledi sonra umut'a..
Umut şimdi başkasının olacaktı...Yüreği vardı artık ve başkasında yaşayacaktı........................