Taş ( Arya ) Şiiri - Alaattin Kürşat Der ...

Sınırsız karasularının durgunluğu içinde
Uyuyan boranın yorgunluğunda
Yalnız kalan çiçeğin yapraklarında
Kırılmış tahta bir dalın yanında
Yeşeren ağaçların gövdelerinin içinde
İçine gönlümü sakladığım
Basit bir taş parçasını arıyorum Arya.
Senle hayaller kurduğumuz tepede
Hayaline sarılırken düşürmüşüm.
Uçan kuşlar hemen gelip
‘Arya’ yazılı taşı düşürdüğümü söylediler.
Bir an telaşlandım
Ceplerimi yokladım,
Gezdiğimiz yolları aramaya
Etrafımda dönerek
Herkese seni sormaya başladım.
Herkes, ben miyim ?
Herkes, hiçlik mi ?
Herkes, herkes, herkes...
Herkesin içindeki
Her şeyin içindeki
Nesnelerin
İsimlerin
Her yapının ve dokunun
Çeşidi olmayan sarmal bir yapının
İplik iplik her yanına şifrelenmişsin.
Seni çözmek,
Seni beklemek,
Bu basit taş parçasının işiydi işte !
Şimdi gel yamaç uçlarına,
Benle beraber otururken bir ikindi vakti
Aklından her türlü soruya ‘nasıl?’ yanıtı geçsin.
Bilmez misin Arya
Sen her şeye sinmiş
Her lezzetin,
Her hazzın adı
Sen benim doğamın
Tek ve en karmaşık varlığısın.
Şimdi kalkıp gideceğim uzak diyarlara,
O diyarlarda ismini zikredip
Seni bekleyeceğim.
Gitmeden önce sana bir not bıraktım
Uçmasın diye kağıdın üstüne
O basit taş parçasını bıraktım,
Kağıtta:
‘En karmaşık kurgular bile,
En basit cevaplara dayalıdır.
Aşk,
Yalın ve sade olmasaydı Arya
Sen, hiç süslü olamayacaktın...

08.47
27.04.2020