Taş Ağır Gök Yere Uzak Şiiri - Hasan Ejd ...

Takatince doğruldu tahtından
Ağr ağır yankılandı söylevler
ağmadan acı ağrıları yıkadılar
karlar delen kardelenin ak toprak memleketi
lakin beyaz gömlekte yama eğreti
eti yenmiş kelimeler bilmezler aynadaki hali
melali gitmek üzre kalmayı yeğler
nice beyler haykıramadan öldüler
güldüler sonra tabutlarına, döndüler
bigane taşlar bir daha yaklaşmazlar
uzağa yakın ne varsa yolcu
turuncu ne hoş formada çubuk
abuk sabuk kelimelerle böldüler hayatı.
En bayatı tekrarlandı sözlerin.

Ten ak, gök rüya, bulut beyaz pamuk
öyleyse çiçek kadar yar kadar yakın hayata
deha ne ise, taş o kadar ağır yerde, amma gök uzak
mızrak kere mızrak ölüm; tarihte tozlu yaprak
ağlayarak baksa tabuta tahtaya değer gözler
ölürse bir yiğit erce, anneler onu özler
görmezler Filistin semalarına ağan bulutu
tabutu tutanlar bulutlar kadar anneler kadar yağmur
mahmur bir ağyara değdi duvar
oysa çocukların diyemediği sözü var
her sözün özü var
sözün közü var
gönüllerin ağlayan gözü var
pervasızca uzamakta
yolları kesmekte duvar.

Delişmen taylara inat serçeler tutmakta yolu
oğulu ve kızı bilmeden ölmek kadar acı
ağacı soyundan koparsa hangi çekirdek değmez yere
yer kere su değdi gündüze
önümüze ve özümüze açılan tarla
yağmura isyan sararmakta
kanına ve karnına haram değenler
bilmezler ki öşrü yük harmanın
papağanın iki yüzü var bakınca hangi yüzünden bakar?
yakınca ateş bilsem hangi yüzüyle yakar?
su çarpınca hangi yüzümü yıkar?
gülünce hangi yüzüm; kızınca hangi yüzüm ortaya çıkar?
varsa bu soru; insanların neden çok yüzü var? …