Taş Adam Şiiri - Mehmet Demir Atmalı

TAŞ ADAM

Hey Taş Adam,
Bir zamanlar Baş Adam
Nerde senin Madam?
Lavlar üzerinden geçti,
Bak başına neler açtı…
Sodom ve Gomore; *
Bak taşa kesildiler,
Deydi mi bir ömüre?
Ne azgın nesildiler…

Mezarı taştan oyarlar,
İçine sade koyarlar.
Seninki tersine olmuş;
Sana talihin gülmüş(!)
O taştan elbisen;
Ne yakışmış bir bilsen.
Yırtılmaz, eskimez…
Hiç ütüsüz gezmezdin,
Bak, ütü dahi istemez…

Kara kara düşünürsün,
Gün geçtikçe aşınırsın.
Şimdi düşünme vakti değil,
Takdirin önünde eğil,
Sana bakıp ben düşüneyim.
Kahpe nefisten boşanayım.

İbret alalım sana bakarak,
Beynimizde yıldırımlar çakarak,
Tövbe edelim her şeye,
Sıratı geçelim karşıya…

Yoksa halimiz fena,
Ne yapsak muhtacız ona…
Şu yanardağ külleri,
Örtmeden gönülleri,
Kendimize gelelim,
Kelime-i Şahadetle ölelim…
24.09.2011
Mehmet Demir ATMALI