Ey Taş!
Sanadır kelamım; insanı bıraktım.
Beraber aklamalıyız yazgımızı.
Söyle;
Hangi yöne dönsek buluruz ünümüzü?
Ey Taş!
Ben Şair;
Yersiz, yurtsuz...
Ben Şair;
Kalbi ısınmış
Ve soğumamış hüzünlerde de.
Yoruldum artık insan kalmaktan
Kalbimin mührü dağıldı dağılacak.
Kayıt Tarihi : 29.8.2025 08:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!