Taş Şiiri - Ümit Demir

kokmayan gülün suçu ne, suyla gübre bozuk
gül dalında şaşkın duran garip bülbül ne yapsın
zamanın suçu ne, nefse uymuş adem nesli bozuk
ağır emanete vâris kılınan nâçar velî ne yapsın

ol dostlar eşiğine varıp boynum bükük otursaydım
âlimin dertli bağrına bastığı bir taş olsaydım

isrâf dağ gibi, selinde boğulur sahib-i vicdan
rızkı âdil yollayan mülkün mâliki ne yapsın
çağlardır hep kurt taksimi, neredesin ey insan
muhtaca atâyı nasihat eyleyen nebî ne yapsın

çölde Ömer misali gece gündüz gezip dolansaydım
dul kadının kazanında kaynayan bir taş olsaydım

müslümanlar değil bir beden, hepsi sanki birer baş
ümmete ümit bağlayan mazlum filistinli ne yapsın
kâfire değil, dünya malına bizdeki ateşli telâş
tanklarla yalınkılıç savaşan yiğit dağıstanlı ne yapsın

alınıp da yerden lanetlenmişe sonsuz kere atılsaydım
kahraman çocuğum, sapanında fırlattığın bir taş olsaydım

şefkât yok, merhamet çekilmiş toplumun sînesinden
yanlış cübbede uyuyup canı yanan kedi ne yapsın
peygamber ahlâkı unutulmuş, çıkmış sanki fikirlerden
âleme yıldız gibi parıldayan şanlı sahabî ne yapsın

n'olurdu yakınında durup ahlâkını her ân solusaydım
peygamberim! mübârek karnına bağladığın bir taş olsaydım

hep unutuldu yaratılışın gâyesi, nasılı ve niçini
insan dünyayı buldu ya; cenneti cehennemi ne yapsın
ümit var, ama çalışmadan olur mu hiç işin meyvesi
sonsuz adâlet sahibi, kulların Rabbi ne yapsın

şu isyân dolu hayatımda bir lâhza sana layık olsaydım
yâr Allah! senin için gözyaşı döken bir taş olsaydım