Avucumda sıkınca,
kanatır, acıtır ve ağlatır...
Canını yakar en sevdiklerimin,
fırlatınca öfke ile...
Ayağımı alıkoyan ve salıveren bedenimi toprağa,
parçalarcasına...
Hamallığımın en ağır yükü, ardından
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Şimdi en yakın dostum, bağrıma yaslanmış...
Yosun tutmuş üzerinde,
ark olan gözyaşımın istikameti...
Belki tek tesellim...
Ta ki dönene kadar sen...güzel dizeler..yüreğinize ve kaleminize sağlık ..tebrikler..atıl kesmen
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta