nihayet pek çok on yılın ardından
anladım, tek bir tümceyle
ve hayalimde canlandı
yerebatanda suların altından,
ters bakan medusa’nın gözleri
gün ışığı görmeden geçen
ıslak ve soğuk yüzyılların acısıyla
en masum bakışı yetti, taş oldu,
kavrulup yanmış bir taş kalbim
geldi çattı şimdi hasat vakti
biçilen mahsul serildi aleni
taş olan yüreğim düven altında,
çakmak çakmak ezip, dağıtır taneleri
Kayıt Tarihi : 29.6.2011 15:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!