Taş Şiiri - Ahmet Ertan

nihayet pek çok on yılın ardından
anladım, tek bir tümceyle
ve hayalimde canlandı
yerebatanda suların altından,
ters bakan medusa’nın gözleri
gün ışığı görmeden geçen
ıslak ve soğuk yüzyılların acısıyla
en masum bakışı yetti, taş oldu,
kavrulup yanmış bir taş kalbim
geldi çattı şimdi hasat vakti
biçilen mahsul serildi aleni
taş olan yüreğim düven altında,
çakmak çakmak ezip, dağıtır taneleri