adende iki insan
ikisinin de kalbi nurdan
çiçeklere basmadan
başaklaları okşayarak
gezerlerdi cennet bahçesinde
ve bir gün zehirli bir ok
geçti yanlarından
sırça bir köprü olup uzandı
uçurum kenarına
iki nur bir olup aktılar
sırça köprüden kanyonlara
o nurdan elleriyle
uzandılar yasaklı dallara
kördüğüm oldu elma ağacı
iki damla gözyaşı
taş olup düştü dünyaya
ve insan her şeye
bir taşla başladı
o taş Kâbil'in elinde
hasetten mühürlü kalbiyle
işledi ilk cinayeti
Hâbil'in kanı sızınca toprağa
kıtalara ayrıldı yeryüzü
bazı yerlere kömür
bazı yerlere elmas dağıtıldı
oysa her ikisinin de aslı taş
taşları çok sevdi insanoğlu
paylaşamadı öz varlığını
ikiye bölündü
kiminin kalbi elmas kadar aydınlık
kiminin kalbi kömür gibi karaydı
ss/yirmiocakikibinyirmibeş
Kayıt Tarihi : 20.1.2025 21:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
(Bakara , 2/74.)
Emeğinize, kalbinize, kaleminize sağlık tebriklerimle.
Değerli yorumunuz için çok teşekkür ederim.
Sayfaya bıraktığınız bu açıklayıcı ve eşsiz ayetler için ayrıca teşekkürlerimi sunuyorum size:)))
TÜM YORUMLAR (2)