Taş Şiiri - Necdet Arslan

Hiç uyanmadım bu sabah
Mağma yürüdü fay yürüdü dakikalar yürürdü
ölüm yürüdü arkam sıra.

Çığlıklar yürüdü,korkular ve sonra belirsizlikler
Acım yürüdü kız kızan yürüdü
Gözlerini kırpmadan.

Acısı bol bir ağıt bestelendi gecenin bir yerinde
Sultaniyegah hiç değildi
duydum.

Toz dumana karıştı
Aş tufana bulaştı.

Boynu betonun altında ezilen
yarimle cilveleştik
İpincecik kaldı zaman,bendim kırılan

Gel gitler doğurup öldüren o kısrağa
Kişnemeyi bir türlü öğretemediğim için
kendimden utandım.

Arastak ne yandaydı kıble ne yandaydı
ben hangi perondaydım
Gözlerimi kısarak baktım Azrail’e

Bu sabah hiç uyanmadım.
Sal yürüdü dal yürüdü yol yürüdü kül yürüdü.
Sordum kardelene, vuslat ne tarafta
Kefensiz yatan
taş’tım belki de arafta…