Kör kuyuya atılmış bir taş misaliyim,
Bin derdim var söylenmemiş.
Çevremde dalga dalga büyüyen karanlığım,
Içimde bastırılamayan yalnızlığım,
Bir de bir de o var
O, tarif edilemeyen korkularım.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta