Tarumarım Şiiri - Nurten Tarım

Tarumarım, gönül yangınım
Gönlümle hesaplaşmada
Beden yürür, iz tutmaz toprakta
Soluyor demine dem katan nefesim!

Estirme hüzünlü rüzgarları
Seviyorum derken estirme!
Estirme damarlarımda sen varken
Çek üzerimden gece gözlerini!
Darbeli gülüşlerin gölgesi soguk
Haydi doldur
Doldur gözlerime gökyüzü sularını
Ayazda kaldı kalbim, üşüdükçe üşür kanım!

Aldı cesaretimi bu rüzgar
Canımda can kırıkları!
Gözlerimin ferini kurşunluyor dudakların
Sus artık her yanıma düşüyor baharım
Sılaya silahını bırakmış nefer gibiyim
Kızıl sulara ölüm dalışı yapıyor soluğum!

Buğulanmış nefesinle
Beli bükülmüş kadran hançerliyor zamanı!
Savaş tozunu yutmuş düşünceler sararken etrafımı
Nedensiz aklıma düşer gözlerin,
Ağlayan yüzünü bastıramam yüreğimin!

Oynama kelimelerle!
İnişi çıkışı kalmadı bu merdivenin
Tarumar gönlümde kalmadı basamak
Ha bir eksik ha bir fazla,
Ne cenazeler kaldırdı bu yürek
Yağacak yağmura toprak dualı
Bekliyorum buluta hasret dağlar gibi
Kabrime yüz sürüyor nefsimin kiri!

Çiçek yüzlü harflerim nerede
Nerede
Gün buğusuna yatırtan bekleyişim
Nerede
Geceler boyu yıldızlara bakan gözlerim
Artık aşk şıran akıyor zindan

Ayrılık yükünü atma atma artık üzerime
Anla artık anla
Sonbahar düşmüş
Kendi kıyısını emen dalgayım!
Anla artık anla
Yağmurda ıslanmak için bulut arama bulut benim

Tarumarım, gönül yangınım
Gönlümle hesaplaşmada
Beden yürür, iz tutmaz toprakta!
Dayama artık dayama,
Sineme dayama uzun ince basamakları
Soluyor demine dem katan nefesim!