Tarumar Şiiri - Tahir Özdemir

Geri gelmesi mümkün olmayan
Kollanmayan
Geceleyin akla gelmeyen
Zoru imkansızlığı bırakıp aşmak
Yürekte çalınmayan bir keman
Ciğere vurmayan bir klarnet
Mısrası dizesi kafiyesi olmayan şiir
Sıradan bir cümle
Çırpınmayı bırakmış kafeste
Bu gömülmeler
Usulünce mi olmuş oldu

Kalbin asaleti vardı
Şimdi hepsi kardiyomegali
Milyonların içinde ne güzelsin
Yalnızlık
Kendimi üzmüşüm
Kendimi bağışlamam gerek
Sor kalbine
Böyle yaşamak özgün mü
Bu gömülmeler
Usulünce mi olmuş oldu

Köpüren umutlar vardı
Arşa arşa akan
Yüze bakan heyecanlar vardı
Nefes almaktan yorulmuş bedenler kaldı
Oltaya takılan balık olmak istiyor bazen
Bazen açmış bir gül oysa budanmak istiyor
Aklım
Aklımın içinde kıpırdayacak yer arıyor
Tarumar çekilen bir tesbih
Bu gömülmeler
Usulünce mi olmuş oldu

Anlatamıyorum
Yakan güneş değil
Mavi bu kadar uzak değil
Sadece zorundayız yürümelere
Sessizlik güzeldir
Anlayanım olduğunda çıkar sesim
Bulutlar kükremeyi de bıraktı
Bakışlarda tebessüm ne gezer
Gizlisi bile tükenmiş kalabalıklar arasında
Dünya bir meşgale
Ey tarumar meşakkat yurdusun
Bu gömülmeler
Usulünce mi olmuş oldu