Tarumar Şiiri - Şükrü Altın

Ben Şükrü Altın
Bu kancası yüreğime batan hayat yolunda
Titreyen ezgilerle yürüyordum
Hakikate ulaşmak arzusuyla
Aylar, seneler sonrasına
Meleklerin gıpta ettiği rüya âlemine
Gönül gözüm açılmış
Ve ben ağlamaklı…
Gidiyordum
Ey rahmet edici…
Bunca elemden sonra,
Beni yalnız koma!..
Gülzar-ı beden âleminde
Gölgesizdim.
Sırların seyranına geldim.
Ey Rah-ı Hakk, zamanın sonu mu geldi?
Devranın çökmesi diye bir şey mi var?
O söyledi, ben dinledim.
Zedelendikçe zedelendi yüreğim…
Can dudaklarım soldu.
Buğulu bir ses tonuyla haykırdım, korkmadan
Ey Sevgili!
Ey Yâr!
İşte sana çıkıyor bütün yollar...
Ve seni anlatıyor dünden bugüne zamanlar…
…ve bütün aşklar...