Tarumar Şiiri - İsmail Uysal

Anlatmak ne varsa, içimi dökmek,
Halimi arz için söz arıyorum.
Yetiyor aslında soğan ve ekmek
Tatlandırmak için tuz arıyorum.

Şefkatten bihaber yüreklerde kin,
Bedenler makyajlı, gönüller çirkin.
Tüm âlem maskeli baloda, lakin
Ben hala tanıdık yüz arıyorum

Kurt sandığın, bugün, çakalla özdeş
Ardına bıçağı dayamış kardeş
Doğup doğmamakta kararsız Güneş
Leyli keşmekeşte ruz arıyorum.

Gecenin bağrına saplanan acı
Kimin günahıdır, kimin utancı?
Döşek iğne saplar, yastık yabancı
Başımı koyacak diz arıyorum!

Neyzen öf çekiyor her nefesinde,
Feryat figan olur her ney sesinde
Amme, merhametin ölüm yasında
Ben, aşktan, sevdadan iz arıyorum.

Bahçeler tarumar, haraptır gülşen
Gül dalında çiçek açıyor diken…
Temmuzda baldırım üşüyor iken,
Zemheri ayında yaz arıyorum.

Gülüyor halime kargalar bile
Ne söylerler acep gelseler dile
Karanlıkta kırık bir ayna ile
Hayâdan haberdar yüz arıyorum.