Tartılacak Günah Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Çöllere vurdu yine kervanlarım,
Kaldım yine uçsuz-bucaksız kum deryasında,
Sardı yine vahasız acımasızlıklar dört bir yanımı,
Ha bir damla suya muhtacım, ha sana muhtaç,
Hangi yağmayacak yağmurlara el-avuç açayım?
Hangi kızgın güneşleri kovayım başımdan sinek gibi?
Her yol ölüme yolcu, sana çıkan yoldan öte,
Ne kalmış ki; şunun şurasında
Ahrete?

Bu kadar mı zor olurmuş yaşaması insanın?
Elest bezminde başlamış beklemeye beni karasevda,
Yıllardır keser durur yollarımı uğrular gibi,
Kandökücüler gibi,
Canalıcılar gibi,
Nafakasını ölüme bağlamış akbabalar gibi.
Pençeleri altında yüzüm-gözüm yarık-yırtık,
Alacaklarsa; alsınlar canımı
Artık.

Menzile ulaşamayacak tek kervan benim kervanım,
Develerim yorgundan yorgun, acdan ac, susuzdan susuz,
Yüklerim ağırdan ağır,
Nerede biteceği falcılara kalmış yollarımın,
Çöl sonsuz, kumlar yakıcı, ben yayan-yapıldak,
Sanki günahım varmışda bu karasevdada,
Tartılacak.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 39-40/100)