Yalanlarınla uyurdum ben..
Her gece, gözlerini benim yanıma gelmeden biraz önce
başkasında unutmuş adamı anlatırdım kendime..
her çocuğun inanabileceği bir masaldın sen..
yalanlarınla resmen ayakta uyurdum ben..
keşke sadece gidebilseydin..
sen benden çocukluğumu alıp gittin..
inançlarımı benden aldığın gün hep merak ettim..
Nerede harcadın gülüşlerimi?
Karşılığında ne aldın,beni kendime verdikten sonra?
Tartı da kaç basar adamlığın?
Şimdi ben kimden kopya çeksem sınıfta kalmaz kadınlığım?
Masallara öyle çok inandım ki…
gerçek olsan bile beş para etmez artık bende varlığın..
Kayıt Tarihi : 1.1.2010 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)