Tarlaya - g) Değil İşte

hemen her gün,
hemen her iş de
yaşardık bunu
bize örnek olmak için
verdiği mücadeleyi unuturdu
unuturdu;
ayağının,
elinin,
canının acısını
işinin başına geçip,
çalışmaya başlardı.
alnından, boynundan ter akardı

“-işin aslı; bobamın halı vaktı
yerinde sayılırdı
parası-pulu da varıdı
öğsüz böyümüş ya hanı
işinden değilde-dişinden artırmış olmalı

ne oturup yemeyi bilirdi
ne eller gibi, geyerdi
ona-buna borç verirdi
el tarla alırdı,
harmanı kaldırdılar mı bunu öderdi
hiç bi Alla(hı) n guluda gadir-gıymet bilmez
hiç kimseye de
‘köpeğayağına su dökmüş”
gadar gelmezdi
inkar eden de olmuştur, olma(z) mı

sanki kendi bin goyunlu kürtoğlu gibi
şona, suna mer(h) emet ederdi
“-Alla(hı) n garibi” der
kendi haline şükrederdi
amma; ne bi düzde tarlası varıdı
ne de el ovasında gözü kalı(r) dı
alışmış adam!
çalı dibi eşeleyip tarla etmeye
işin-gücün yoğusa didin dur
daşın-gayanın içinde
ne belini doğrulda bili(r) sin
ne dutduğun işin belini-bereketini görüsün
ne gosa vurulu(r) , ne ganlı utaşır
emeğini gorutmaz valla,
ha gıpgırmızı göllelik buyday etişir
geder onu da ele tohumluk değişivir(ir)
neyimiş “-gonşuluk hatırı”