Tarlalar Şiiri - Raistlin Majere

Yağmur yüklüyorum yüreğime
içimdeki ekinlerin bir gün ihtiyacı olur diye
güneşi çalıyorum çocukların güleç yüzlerinden
sonrasında yeşersinler diye.

Sokaklarda dolaşıyorum
kalabalıklar içinde çapalıyorum ruhumun tarlalarını
kafelerde harmanlıyorum
çarşı telaşında ve patates, soğan pazarlığında
ekiyorum tohumlarımı.

ne yalnızlığına bakıyorum ardımdaki yılların
ne de yılgınlarına
ne korkutuyor beni esareti anlaşılmazlığın
ne de bir beklenti sonucu duyulan hayal kırıklıklarında
alıyorum soluğu.

insan için olan her şey
elbet yine insana döner bir gün
ben tarlalarımı
sizinle ekip biçiyorum.