Tarla çocukluğu Şiiri - Akif Tütüncü

Tarla çocukluğudur bizim çocukluğumuz
Gemilerin yalnız karpuzdan olanını görürüz
Kuyudan çıkartılan sudur denizimiz
Resimleri avuçlarımıza çizdiğimiz nasırda biliriz.
İsimsiziz
Daha
Anne karnındayken başlarız
Güneş yanığı bu yolculuğa
Kuru ekmektir tek aşımız
Yüzük diye yara izlerini takarız parmaklarımıza
Sevda yerine harmanlar savururuz gecenin karanlığına
Çamurla attığımız umut tohumcuğu
Daha dün gibi bacaklarımıza sarılır
Ne çocuk olmayı biliriz
Nede büyürüz
Sadece bir avuç topraktır bütün dünyamız