Tarla Şiiri - Hadi Çağlar 2

Yaz gelir tarla işleri başlar
Kadın erkek düşer yollara
Kimisi kazması omuzunda
Kimisi at arabasıyla
Gider kendi yolunda
Pamuk tarlaları çapalanır
Yaz sıcağı yakar toprağı
Ayak yalın basamazsın
Herkesin boynunda pöçüsü
Silerler alından dökülen teri
Bazı tarla başında çadırlar
Yanında oynaşır çocuklar
İki taş üstüne tencere
Pişer çalı çırpıyla yemekler
Serilir toprağa sofra bezleri
Hazırlanır çalışanlara yemekler
Römork üzerinde ağaç fıçılar
İçine doldurulmuş içecek sular
Çalışma saati paydosla biter
Köylü evine amale çadırına döner
Kimse dinlemez amelenin derdini
Çalıştıran haklı çıkarır kendini
Nerde bilinmez amelenin güvencesi
Allaha emanet etmiş kendisini
Yol yordam bilmez bu insanlar
Sıtmadan gider bir bir canlar
Bunların bütün derdi çalışmak
Muhannete muhtaç olmamak
Çoluk çocuk çadırlarda rezil
Kimin umurunda ezil Allah ezil
Tarlalar onların geçim kaynağı
Böyle olmamalı kazın ayağı
Sahip çıkmalı insanımıza
Bırakılmamalı kardeşler
Zalimlerin acımasız insafına