Tarla Şiiri - İlyas Memiş

Neler geçti başından,
Ne oldu sana tarla?
Çekildin ufuklardan,
Gittin hatıralarla.

Sana kimler kastetti,
Kimler hangi ağyarla,
Toprağın altüst etti,
Eş yaptılar mezarla.

Yıktılar arklarını,
Kapattılar duvarla.
Sana hep hor baktılar,
Bir yabancı nazarla.

Vasfın değiştirdiler,
Hilelerle, icbarla.
Ta bağrına girdiler,
En keskin hülyalarla.

Uzardı hudutların,
Dağlarla, ovalarla…
Dar gelirdi kıtalar,
Taşardı deryalarla…

Sipahiler ekerdi,
İşlenirdin tımarla.
Beslenir küheylanlar,
Savaşırdı küffarla.

Gölgen olurdu gökler,
Servilerle, çınarla.
Sulanırdın çağlayan,
Gönüllerden pınarla.

Ey bereket diyarı,
Nerde kaldın ey tarla!
Biz ki senin namını,
Duyardık iftiharla.

Bir gün açacak ufkun,
Yağmurlarla, rüzgârla...
Şahlanacak toprağın,
Yeşerecek baharla...

Eylül 2010