“Taşların hafızasında, kelimelerin izinde yürüyen bir yolcuyum. Tarihin tozlu sayfalarından bugünün insanına seslenmeyi görev bildim. Şiir, roman, deneme ve senaryolarla; hem geçmişin gölgesini hem de geleceğin ışığını yazmaya adadım kalemimi. Her satırda biraz kendimi, biraz da insanı arıyorum.”
Gündüz, insanı insan yorar.
Sözler değil, bakışlar değil; asıl yoran, arkasındaki hesaplar, maskeler ve sahte tebessümlerdir.
Ve gün boyu o yükü sırtında taşıyan ruh, akşam olunca tek bir dilek tutar:
“Keşke hep gece olsa…”
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!