Sende gittin yapayalnız kaldım dünyada
İçtim durdum bomboş sokaklarda
Duyuramadım sesimi sana uzaklarda
Aşkımı yok saydın inanamadım rüyalarda
Sana dokunmama dayanamıyorsun
Buselerimi'de kaldıramıyorsun
Göz yaşlarıma aldırmıyorsun
Aşkı kendine hiç'mi kondurmuyorsun
Sarılma diye yalvarıyorsun
İçimdeki ateş kor olur yanar
Her gece uyku diye hayaline dalar
Sevdasını her gün yüreğine yeniden dağlar
Aşkını anlatamayan kalpler kan ağlar
Mutluluğu yanlış yerlerde arar
Her gecen gün biraz daha kötü oluyorum
Seni mutsuz etmekten ne kadar korkuyorum
Yanımdasın yokmuşsun gibi dalıyorum
Bir türlü mutlu olamıyorum
Sebebini inan bende bilmiyorum
Bu ne biçim gönül senin için yaratılan
Aşkı ve sevgiyi tatmaya çalışan
Zamanı kendine rakip alan zamanla yarışan
Bu ne biçim gönül senin için yaşayan
Her gece sen diye hayalinle konuşan
Bilmezsin sana akan gözyaşlarını
Bilmezsin adı ayrılık olan acıları
Bilmezsin sen uzaktan,uzaga sevdaları
Bilmezsin yürekte açılan yaraları
Tek bildiğin namerdce arkadan vurmaktır
Bozkurt olarak doğdun
Bozkurt olarak yaşadın
Ülkü ocaklarından taştın
Sen Sivas'ın dağlarını aştın
Siyaseti adam gibi yaptın
Alperen ocaklarında baştın
Ormanın içinde küçük bir ev
Evin içinde bir sen birde ben
Şöminede odun yanıyor
Sen camın kenarında
Dışardaki yağmuru izliyorsun
Arkandan yaklaşıp sana sarılıyorum
Bir gülü sevdim,gül boynunu eğdi
Karanfile gönül verdim.Etrafa koku verdi
Sevdamı gizlemediğim için fıstığım bana küsüverdi
Sensiz bu gönül söyle neylerdi
Cehennemi bile seninle cennet eylerdi
İçimde fırtınalar koparken
Senin aşkın yüreğimi yakarken
Gözlerimde yaşlar durmaz akarken
Sensizliğe nasıl dayanırım ben
Mutluluğu yeniden bulmuşken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!