Saçların dedim.
Şiirlerime konu olsun istedim.
Dilim tutuldu söyleyemedim.
Ellerim buz kesti yazamadım.
Yarına kaldın yine sevdiğim.
Umutlar hayallerimi kovalarken
Bir sen vardım içimde birde sevdan
Yeşeren sevdamızın ırmaklarında kaybolan ben
Şimdi o ırmakların hayallerinde kayboluyorum
Günden güne bitiyorum
Artık umutlar hayallerimi değil
Sana dün gece bir şiir yazdım ve sonrada ağladım kadın.
Sana ağladım, bana ağladım. Hıçkırarak bize ağladım kadın.
Sen hiç her gecenin koynuna alkolle girdin mi?
Yalnızlığını da bir kambur gibi taşıdın mı kadın?
Sen neden benim en büyük yanlışım oldu ki kadın.
Aslında sen isteseydin hiçbir şey böyle olmazdı.
Saçmalık...
Tanıdığım en gereksiz insansın dermişçesine
Tek tanıdığım sensin dedi bana.
Belki bir iz, belki bir hatıra..
Hiçbir şey.
Hiçbir şey yok bu satırlarda sana ait.
Verdiğimiz savaşlar bizim
Kıyasıya mücadele, ölümüne
Kanlar içinde, ağacın üzerindesin
Yapayalnız kalırsın bir an gökyüzünde
Geceler yapayalnız bırakır seni
Hiç anlamasanda yenilirsin ona
Bir belirsizlik var bu yağmurlu havada.
Anlamsız bir yaşanmışlık.
Hep yakın, hep uzak
Ah o kaçamak bakışların.
Açtığım o bembeyaz sayfaları
Tıka basa gözlerinle doldurmak istiyor kalemim
Ne kadar özenmiş yaradan
Geceler cekilirken maviden
Aşka zaman bulamamadan gideceğiz belli ki.
Ya da yeniden başlayacaktı aşk yağmurları
Tam da maviler hırsla sevişirken
Sımsıkı akacaktı birbirine sevenler
Sevdiğim şu aleme iyice şöyle bir bak,
Ne güzel de yaratmış Cenab-ı Hak.
Gönül gözüyle bakmazsan göremezsin,
Bu âlemin sırrını başka türlü çözemezsin.
Gece yıldızlarını seyrediyorum,
Kimisi yanıyor kimisi sönüyor.
Kimisi hızla kayıp gidiyor.
Gece yıldızlarını sayıyorum,
Tıpkı Eylül gibi...
Yeni keşfettim ben bunu,
Affet beni sabah olmadan sevgili.
Çok yaşamam ben, vaktim yok.
Ruhumu yakan bir ateş,
Sabaha çıkarır mı beni, bilemem.
Yangınlar içinde yaşamaktansa,
Affet beni sabah olmadan sevgili.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!