Tarık Döğüşcü Şiirleri - Şair Tarık Döğüşcü

Ne ben dünkü benim, ne sen dünkü sen
Yüzümüzden belli, ne olduğu bize,
Yaşlandım demek korkağa hoş,
Hayır, hayır! Ben sadece eskidim çok.

Koşarım, coşarım,zıplarım eskisi gibi,

Dağda koparıpta kokladığın çiçek,
Karanlık odayı aydınlatan ışık,
Sana ne hatırlatır bilmem ama
Ben düşünürüm üzerine…

Merak etmediğin hayvanlar aleminde

Aylar sonra bir merhaba,
Nasıl da oldu bir anda
Hani hiç sormadındı ya
Yine de selam olsun benden sana.

Günler, haftalar kovalar ayları

Sevgi sadece sana mıdır, nedir gerçekte?
Sen benim değil iken, nedir benim bu çile?
Ey yiğitler, kardeşler, dervişler söyleyin bana
Su verilmeyen çiçek nasıl açar zamanla?

Ben beni kaybettim gördünüz mü a dostlar,

Gidiyorum yine yollar kalabalık,
Soğuk ve puslu bir hava.
Allahaısmarladık diyor ardımda,
Sıra sıra taburda dizili sarı ışıklar.

Özledim seni hey koca İstanbul!

Özledim gözleri dolu dolu yine,
Merak etme, yoldayım kollarım açık!
Seni öpmeye hazır dudaklarım,
Merhaba, rüyam İstanbul’um!

Hayallerimde saçın vururken yüzüme,

Sisli duman içinde ben, kendimle baş başayım.
Uzak ufuklar içinde, sade siyah yalpadayım.
Bir rüzgar esince hafiften, dağıtmak için dumanı,
Tufandaymış gibi savrulanlardanım.

Bir mağbedin içinde tek başıma,

Hiç hüzünlendiğin geceler oldu mu?
Ya hiç hayata küstüğün?
Aldırmadan zorluklara,
Yaşayamadığını düşündüğün.

Sebepsiz olmayanları bildikçe,