Tarihten budalalığı ayıklamak

Hayat sahnesinde
yeni bir sabah
masum bir çocuğun kanıyla yüzümü yıkıyorum.
Alabildiğine kan kokusu..
Geriye ne kalır diye bakıyorum,
tarihten budalalığı ayıklasam.
Bugün tamamıyla silsem
savaşları,işkenceleri tarihten.
İnsanoğlu öldürmese birbirini toprak için.
Boyayıp bir sopaya taktıkları bezle,
marşlar eşliğinde öldürmeyi kutsallaştırmasa.
Aynı şeye baktıklarında aynı sesi çıkartanlar,
aynı şeye farklı isim takanlardan üstün olmasa.
Boyayıp bir sopaya astığım bezim,
söylediğim şarkım zenginliğim olsa,
başka zenginliklerle zenginliğim hayat bulsa.
Karnımızı doyuracak yiyecekler,
bizleri barındıran barınaklar,
kazıp çıkardığımız taşlardan daha kıymetli olsa.
O taşlar için birbirimizi öldürmesek.
Üstünde resim ve yazı olan kağıtların kıymetine tapmasak.
Yüz kişinin sığacağı arazide bir kişi oturmasa.
Yüz kişi de bir yere sığışmaya çalışmasa.
Çocuklara öğrettiğimiz ilk kelime 'benim' olmasa.
Kadınlarla erkekler birbirini mülk edinmese.
'Sevdiği için' öldüren
tek canlı türü olmaktan büyük gurur duymasak.
Nerdeyse hep aynı tanrıya inanırken ve O 'sakın öldürmeyin'
dediği halde Onun için öldürdüm deyip övünmesek.
Vaktimizi birbirimizi öldürecek silahlar yapmak için harcamasak.
Amacımız bir seferde daha fazla insanı
öldürecek aleti bulabilmek olmasa.
kısaca

İNSAN olsak..