Tarihte Kaldım Şiiri - Esma Özdemir

Sayısal, sözel derken
Hayat dersimi aldım
Vizelere başladım.

Coğrafya, Fen, Edebiyat
Tüm imtihanları verdim.
Ancak, herkes bir üst sınıfa geçti
Bense, tarihte kaldım.

Çünkü, öğretmenim iyiydi benim;
Tarih Öğretmenim Hamiyet Hanımı
Çok severdim.

Hiçbir şey bitsin istemedim
Çünkü, bir çırpıda
Ayağımı yerden hiçbir kuvvet
Kessin istemedim.

Ben, tarihi çok sevdim; kendi tarihimi
O yüzden, herkes gibi
Geçmek istemedim!

Herkes bir üst sınıfa geçti
Ben, tarihte kaldım!

Tozlandı yapraklarım, tozlandı
Kırış kırış oldu yüzüm
Sarardı yapraklarım, sarardı
Ben, tarihte kaldım!

Günler günü atladı
Aylar yılı katladı
Bilgisayar çağ atladı
Ben, tarihte kaldım...

Ne mutlu bugünlere, ne mutlu!
Lakin, ben dünde kaldım.
Düne, önceki güne, günlere...

Sanki, herşey dün daha güzeldi
Önceki gün, dünden güzel
Geçen yıl, neden bu yıldan güzel
Geçen bütün yıllar? ...

Geçmiş, sanki bende hiç geçmemiş!

Diyorum ya,
Herkes hiç ardına bakmadan
Öyle pervasız, öyle umursamaz
Öyle vurdumduymaz, öyle aymaz...
Ve, herkes öyle mükemmeldi ki
İşte öyle! ...
Bir çırpıda zıpladı geçti
Bir deve hüneriyle hendeği
Ya da bir geyik çevikliğiyle belki
Ağzı açık aslanlar çağına atladı;
Aslanlar ki ancak, kediler kadar korkunç!

Velhasıl kelam, canım
Herkes sınıf atladı, atladı, atladı...
Bense tarihte kaldım!

Düşündüm, boşuna gelmişim dünyaya
Boşuna yaşamışım, boşuna!
Boşuna, evrende küçücük bir yer kaplamışım
İçtiğim su, yediğim aş, boşunaymış!

Kurduğum hayaller ve kaba gerçekler...
Bulut kadar geçici, şimşek kadar aldatıcıymış!
Ve yağmur kadarmış her hakikatin ömrü ki
Bir an evvel toprağa girmeyi beklermiş!

Herkes tutmuş bir yol ve
Geçip gidivermiş
Göz açıp kapayıncaya kadar...
Ve hayatta herşey çok hızlı
Ve aynı zamanda çok yavaşmış!
Çok ağırmış...
Çok acıymış!

Ve tarih meğerse
Bir kudretlinin elinden tutarmış daima!
Tarih yavaş, zaman hızlı
İnsancıklar şaşkınmış
Şaşkın..!

O yüzden bazı insanlar
Tarihi atlamış
Bazıları ise benim gibi naçar
Tarihte kalmış!