Tarihin Geçit Yeri Şiiri - Meziyet Ak

Dostlar bir çağrı yaptım,
Bayraklı dağlarına.
Tarihine bir saptım,
Girdim ben yollarına.

Ağaç,çimen,yeşillik,
Mis kokardı dağlarım.
Tarih kokan güzellik,
Dokunmayın ağlarım.

İnsanlar can canaydı,
Yazlık sinemalarda.
Mutluluk yan yanaydı,
Heybetli akşamlarda.

Eczacıbaşı Köşk'ü,
Mebuslar ağırlardı.
Birden aklıma düştü,
Huzur sükûnet vardı.

Yahya Paşa Köşk'ünü,
Gezip görmeliydiniz.
O köşkün öyküsünü,
Ayrıca dinlersiniz.

Denize girmek için,
Sıra kabinler vardı.
Kıyıdaki evlerin,
İnsanları atlardı.

Neşe umut ses verir,
Söylenirdi şarkılar.
Yakamozlar özenir,
Yapardı hep şakalar.

İmbat rüzgârı eser,
Dallarda kıpırdanır.
Kuşlar dalları süsler,
Tatlı bir huzur vardır.

Ünlü o gökkuşağı,
Rengârenk cıvıl cıvıl.
Bir de Turan kavşağı,
Olurdu pırıl pırıl.

Petrol Ofis iskele,
Balık avlayanlara.
Derdi haydi rasgele,
Dostluğu yayanlara.

Bu gün Smeyrna denen,
Hele Tepe Kule'si,
Bayraklı'nın sevilen,
Özlü Tarih köşesi.

İncir ağaçları vardı,
O tarihin koynunda.
İğde kokusu sardı,
Hayaller durağında.

Bal fışkırırdı sanki,
İncirinin özünden.
O iğdeleri var ki,
Huzur saçar gönlünden.

Mandalin bahçeleri,
Mis kokular saçardı.
Herkesin hüzünleri,
Korkar hemen kaçardı.

Patika yollarında,
Hep gezinenler vardı.
Mutluluk kucağında,
Güzellikler yaşardı.

Tren bir tarih oldu,
Bayraklı yollarında.
Metro proje oldu,
O rayların koynunda.

Yolları sulanırdı,
Görseniz nasıl temiz.
Çöpler hep toplanırdı,
Mis kokardı evimiz.

Artezyen hayratları,
Vardı her bir köşede.
Mahalle hayvanları,
Su bulurdu her yerde.

Yaşayan, Bayraklı'yı,
Dolu dolu yaşardı.
Kıyıları Dünyayı,
Mutlulukla sarardı.

Bayraklı'mın havası,
İnsanı özü güzel.
Güzelliğin yuvası,
Bayraklım gönlün özel.

Tarihin geçit yeri,
Sözün bittiği yersin.
İzmir'in alın teri,
Sen dünyaya bedelsin.