“Her şey El’in dilemesiyle olur” söylemi; kolektif bilinci ve kolektif emeği ve üreten ilişkiyi de El’in bu söylemi içinde El’in malı, mülkü yapmıştı. Her şey El’in dilemesi olukla; El’in malı mülkü oldu. Kişi de iyi bir kul olukla “senin olan senin, benim olan da senin” diyen biatle bu teslimiyetini gösterecekti.
El’in; Ali, İbrahim olukla söylemi aslında; sistemin geri bağlanım referansına atıf etmekti. Yani bu tarz söylemler geri bağlanımla günümüzdeki sürecin de hafızasıydı. Üreten ön ittifakı sürecin vicdanıydı. Hem meşruiyetti. Hem alkış alırdı. Hem sizi söz söyleyen yapardı. Hem de bu tarz geri bağlanımla akıl ve hafızaya hitap eden Ali tarzı sözler sizi sözü dinlenir yapardı. Yönetime gelmenizin meşruiyeti olan bir durumdu.
Geçmiş bilince atıf yapmak demek, ittifak içindeki grup emeği olan totem mesleklerine atıftı. Bu atıfla El, gruplara diyordu ki “benim olan benim”; “sizin olan da sizindir”.
Henüz söylemler ve anlamları çokluğa vurgu ile ben sendi. Emek grup emeğiydi. Sahiplik sözü grup sahipliğiydi. Tekil yapı içinde gruplar benim demiyordu. İttifak içinde her bir grup kendi grup mesleği ile yine grup emeğine ve grup ürününe benim diyordu. Bir grup ittifakına karşı bu sözle tekilleşiyordu. Gruplar kendi grup sahipliğine ben demekle “benim” diyor ve karşı gruba da sen demekle, senin olan da senin diyordu. Her bir grubun kendi emeği olan totem mesleği sahipliğine bir şey demiyorlardı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta