El vaadi bir kes daha söylenecekti. Ama bu kes monarşin El vaadi ağzı ile değil de; oligarşin Yehova vaatli dil ile söylenecekti. Arzı mevut manifestosu için şu ön imanı deklare etmeniz gerekecekti. "Biz Rabb olan Yehve’ye, bize indirilene, İbrahim, İsmail, İshak, Yakup ve torunlarına indirilene, Musa'ya, İsa'ya ve Rablerinden verilenlere iman ettik. Onların hiçbiri arasında ayrılık gözetmeyiz. Ve biz O'na teslim olmuşlarız" diyen inanıcılar; nesiller boyu bu köleci tevhidi tekrar tekrar söyleyecektiler.
İmanın söylediği şey; geçmişten günümüze kadar, köleci yasanın özetini ecza etmiş olan bu cümleyi bir hap gibi formülle söylemekti. Burada tarihin kendisi olan kesikli sürekli söylemi, hikâyeye dönüşür. Böylece tarih, iman dili içindeki bu tür söylemiyle tarih bilincini ifade etmekten büyük ölçüde uzaklaşır. Bu uzaklaşma nedenle tarihi hakikat (zihne göre olan gerçeklik); iman bilinci ile köleci ahide dönüşmüştür.
Arzı Mevut da denen "vaat edilmiş topraklar" söylemi köleciliğin ve sahipliğin El mantığı biçiminde ifade edilen eski transferlerini yeni olan oligarşi diline göre söylenmiş olmasının biçimidir. Eski El yasalarının yeni oligarşin sürecin sosyal dili içinde aynı mantığı oligarşiye göre tescil ediş aktarımıdır. Arzı mevut, İlk çağın El’e göre olan yasalarını; oligarşi diline göre belit yapan bir aktarım yapmanın mantığıdır.
Kolektif oluştaki gibi somut ola gelene göre dayanağı olamayan taksim edişin (paylaşımın) gerçek dışı dil söylemesi olmakla; olup bitene sosyo toplumsa alan dışındaki bir güce müdahale ettirme tasımıdır.
Tamamını Oku
