Tarih Komünist Ömür Zaman

Ay bir tümen arya dökerken kelepçeli ellerime
Güneşe yürüyordu işçiler
Terkedilmiş evlerde eşyalar üşüyordu
Bir tek çeketimi alıp çıkmıştım
Sürgün Donkişotlar ıtır kokan elleriyle dokunuyorlardı ıslak caddelere
Duvar yazılarına
Ve akıp giden zamana

Utkular kazanmış utkucu
Gökyüzü bir pırtı gibi yırtılmış
Şarapların adıyla çağırmış sarhoşluğumu
Yüreği ateşi küle çeviren ateşin hükmüyle yenilmiş
Taş yürekli bir şiirin içinde felsefi bir acı takınıp
Yüzünü demiri eriten ateşe dönmüş
Yasını kırık kilitli bir giz gibi taşıyarak
Ay alışık sulara düşmüş ay
Kendini hançerlemiş Samuray

Gökyüzü yine gökyüzü
Yıldız yine yıldız kalmış
Issızlık büyümüş
Dağlar küçülmüş
Dar bir kafesteymişim de
Muştunun kamçısıyla çatlamış tohum
Ellerimden akıp giderken mavi
Konuşmaktan çatlamış bakır yürekler çok can eskimiş
Rüzgârının üstüne estiği her gülün
Nar içi bir güzellik gelmiş üstüne

İşte yaşam
İçimdeki şair ve ressam
Köklerimden sürüklenmiştim
Gümüş yolculuklara çıktığım zaman
Gülüşlerin değmişti koltuklara resim sehpasına ve piyanoya
Kilitli kapıların acısıyla kaç yılım eskimişti
Kaç kez bölmüştü eylül sesimi
Makas değiştirmişti trenler GÜZELLİKLER gelmezdi
Tarihin içindeydim
Rüzgârın kitaplardan sürgün edilmiş bir komünistti

Gülüşünün denizinde eserken rüzgâr
Buzul duvarların dibinde eskirdim
Binicisiz Asya atları geçerdi poyrazımdan
Gün boyu üşürdüm
Bir balığın bakışına takardım kayıklarımı
Yalnızlık yağarken deniz fenerlerine
Dağıtırdım yüreğimin toprağı saran sisini
Bulut tümenleri geçerdi beni acıtan şiirlerden
Ölüm solurdum
Ateşin ırmağında ölünmezdi
Ay kan gölüne düşerdi
En uzun geçerdi gece
Ateş hükmünde yenilirdim
Ama yenildiğimi kimse bilmezdi

Balkonlar karanfil sergisi olurdu
Serinliğini serperken yüzüme sokaklar
Tarih komünist
Ömür zaman
Aldanmazsak varız
Aldanırsak yok
Bir denizin üstünde ama bir sandalın içinde balıktık
Eylülün içinde akarken ateş
En acıtan sesini duyardım
Yolum yokuş yukarı uzardı
Uzun kanatlı kuşlar ve dansçı kızlar karşıma dikilir
Hayret
Senfonik caz hüznüyle ağlardı

Bir sınır ötede
Damlara yıldız düşen geceyi ayaz büyütür
Kör olur uykular ıslak bir siperde
Kül kokulu günler de geçer
Can yürekte atan sihirdir
Üzüm şırasına düşmüş çırpınan bir arıdır
Seni düşünürüm
Mektup yazsam adresin bile yok
Göğsüm yanar
Sulara da yürünmez artık
Tenimde çöl savrulur
Nereye gitsem evlerim tek kişiliktir
Kentlere de inilmez artık
Umudun kuşu Zümüdü Anka da yoktur
İz sürücüler iz sürer
Kollarımda dehşet bir tufan olur

Yüz adım ötemde ölüm vardı
Göğsümde yaram yoktu
Gün batarken bir gemi bekliyordum
İki dağ ötede uçan bir kuştum
Alnımı rüzgâra vermiş
Bir kayanın ucuna oturmuş
Sulara ağ salıyordum

Gökyüzü açık
Poyraz esmektedir
Yarası göğsünde bir kara balık
Suların göğsünden her gece
Kurşun asker toplamaktadır

Komünist bildiğimden beri kendimi
Rüzgârım
Rüzgârım kaç kurşun yemiştir şu sokaklarda
Gri bakar geçmişin tarihi bana
Sevinçlerim sevilerim sokağa upuzun inmiş
Ateştir
İnat eder
Her köşe başında karşıma çıkar
Şarapta yıkanır Balkız
Kutu açılır gizler saçılır oraya buraya
Pandora baharat gezinmektedir

Geceleri esmerdi kale içleri
Trenler ateş solurken
Sözgelişi papatyalar
Sözgelişi akasya ve zeytin ağacı
Sıcaktan ve soğuktan üşüyen bir adam
Akşamları boş yanı çöl dolu yanı sevda yanmakta
Sabahları yoksul ve sarı uyanmaktadır