Sparta'da bir bebektim,
Uçurumlardan aşağı...
İsteyerek mi sakat doğdum ki,
Yaradan böyle yarattı.
Bunu bilseydim ve sorulsaydı
Erkek doğardım baba.
Ben senden değilmiyim, hani canındım?
Diri diri gömüp toprağa,
Biricik kızına nasıl da kıydın?
Aryan değildim, böyle var edildim
Edildim diye de;
Mavi köpeklerce yenildim.
Annem babam yakıldı,
Göğsüme yıldızım takıldı.
Burada herşey var, ne güzel...
Şiddet, zulüm, hastalık ve ölüm
Tek eksik olan sadece; akıl'dı!
Bosna da pazar kuruldu,
Önce adım, sonra inancım soruldu.
Ben bir çocuğum amca
İki poşetten bile kollarım yoruldu.
Anne şu üstümüze yağan
Ateşte neyin nesi?
Kuşların bu kadar korkunç muydu sesi?
Eyvahlar olsun, tüyü bitmemiş
Kolum, bacağım gövdem etrafa saçıldı...
Ben meleğim...Önümde cennetin kapısı açıldı.
..................................................
Ah yavrularım ah! Canlarım,bebelerim, Çocuklarım benim!
Yol olur giderim şiirler şehrine,
Bir çocuk ölür gider
Durmam ben giderim.
Kollarrını bırakır Ali İsmet,
Havanların ucunda...
Ben bir ölüyüm artık,
Bağdat yakınlarında.
Kayıt Tarihi : 7.1.2008 03:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2005. Bağdat ta babasının kucağınad kolları, oynadığı havan mermisi sebebiyle kopmuş ve o halde hastane arayan Ali İsmet ve tarih boyunca canları kendilerinden SAÇMASAPAN fikirler inançlar ve cahillikler sonunda kendilerinden alınmış tüm çocuklara, yavrularımıza. Çocuklara kıymayın bari...
şu cagda hala coluk cocuk demeden katliam yapanları mevlama havale ediyorum,,
selam ve dua ile...
TÜM YORUMLAR (1)