Tarih Hakkında Şiiri - İsmail Aksoy

Tarih Hakkında

I
Mart’ta bir gün indim denize ve kulak kabarttım.
Buzlar gökyüzü kadar maviydi. Parçalanıyordu güneş altında.
Buzla kaplanışın altında güneş de bir mikrofonla fısıldıyordu.
Damlıyordu ve mayalanıyordu. Ve uzaklarda biri bir çarşaf silkeliyordu sanki.
Bütün bu olanlar Tarih’e benziyor: bizim ŞİMDİmiz. Batmışız, dinliyoruz.

II
Handiyse düşecek olan uçan adalar gibi konferanslar…
Bilahare: uzlaşmaların uzun sallanan bir köprüsü.
Bütün trafik buradan gitmeli, altında yıldızların,
doğmamış olanların solgun yüzleri altında,
fırlatılmışlar boşluğa, pirinç taneleri misali.

III
1926’da Gide kılığında Afrika’ya gitti Goethe ve her şeyi gördü.
Ölümden sonra gördükleri her şeyle bazı yüzler daha bir belirginleşir.
Cezayir’den haberler okunurken
bir penceresi hariç bütün pencereleri karartılmış büyük bir ev
öne çıktı. Ve orada görüldü Dreyfus’un yüzü.

IV
Radikal ve Gerici birlikte yaşar mutsuz bir evlilikte gibi,
birbirlerini biçimlemişler, birbirlerine bağımlılar.
Fakat onların çocukları olan bizler bundan kurtulmalıyız.
Her problem kendi dilinde bağırır.
Gerçeğin adım attığı yerde gider iz süren bir köpek misali.

V
Binadan fazla uzak olmayan arazide
aylardır durur olaylarla dolu unutulmuş bir gazete.
Gündüz ve geceyle yaşlanır yağmurda ve güneşte,
bir bitki olma yolunda ilerler, bir lahana, toprakla bütünleşmek üzere.
Tıpkı bir hatıra gibi yavaşça dönüşür bizzat sana.

Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy