*Tarih Düşmek 1: 23.Eylül.2010

Bundan böyle tarih düşeceğim günlere,aylara
Saatlerin adını alıp adım gibi koyacağım kağıtlara
Oturduğum yere oturdum,diyeceğim; öldüğüm yere öldüm.
Artık daha da neler.Olur mu canım,fasulyeli pideler..

Şu an Erdek’te Kurbağalı’da oturmuşum
Oturmuş da bir şiir tutturmuşum
Balkonumda sabah, Eylül’ün bir hazan günü
Saat 7.30 civarı, hanım daha uyanmadı
Ben balkonda komşunun dişisi Gatti ile
Sohbet ediyoruz,yani kedice anlatıyoruz
O kuşlardan sözediyor,gelmiyorlar,diyor
Ben onlar senden enayi mi,diyorum
İşte bazen kedice, bazen insanca anlaşıyoruz
Sözüm ona, Gatti dişi, ama ameliyatlı..

Balkonumda oturmuşum,köpeklerini gezdiren
Yaşlı başlı,aklı başında olan,yada olmayan
Piri fanileri gözlüyorum.Kim kimi gezdiriyor
Köpekler mi insanları, insanlar mı köpekleri
Pek belli değil. Fakat belli ki birileri birilerini
Gezdiriyor,sokak aralarında,deniz boylarında
Arada durup siğiyorlar ağaçların diplerine
İnsanlar seyrediyorlar. Ama ne manzara!

Balkonumdaki çiçekler:Begonyalar,sardunyalar
Japon gülleri,küpe çiçekleri vs, vs.
Neler neler..Gelen geçene el ediyorlar
Gelen geçen de onları seyrediyor
Bir şenlik ki sormayın. Bir şehrayin
Gece de sürüyor.Her birisi,fıstık ezmesi…

Yol Kurbağılı’dan,Kemal Balıkesir Caddesi boyunca
Erdek’in ortasına kadar gidiyor
Tam bu sırada ıhlamurum hanım tarafından servis ediliyor
İşte böyle, sabah akşam öksürürsen,çay mı içeceksin
Yoksa ıhlamur mu,sen karar veremiyorsun
Bir caddenin derinliklerinde eriyip gidiyorsun.