Kimini hayatın çetfeteli yolları menzil aldırır, kimini hayatın yolları, yolunu arşınlatır.
Kimi yürüdüğü yolları asla hiç yürümez ancak yürür gider geleceğe.
Kimi ise içten nice yollar katetmiştir de yolları hep aynı güzergahtır hep anda.
Bizim yolumuz aynı her daim. Kendimize yürüyoruz.
İnsan hakikatin noktasında bir an durduğunda, aslında yaşamın cümle aleminde büyük kainatı da okur.
İnsanın olgusundaki her gerçek fikir tüm yaşamın da kendi içindeki devrimidir.
O zaman egemenlik milli bir şuur olur onu yaşayabilen için.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta